czytelnia
wróć do wyboru artukułów
Niewielu budujących się czy mieszkańców domków
jednorodzinnych lub wielorodzinnych bloków zdaje sobie sprawę, że równie ważne, co prawidłowe
rozprowadzenie instalacji wodnej w budynku jest jej zabezpieczenie oraz wyposażenie w
odpowiednie elementy armatury sanitarnej. Prawidłowy dobór takich elementów nie tylko
zapewnia właściwe i optymalne działanie instalacji wodnej, ale może także wpłynąć na wiele
czynników mających znaczenie dla jej stanu i bezpieczeństwa oraz jakości wody w naszych domach.
Rys. 1 przedstawia schemat, który poza wodomierzem zawiera elementy armatury sanitarnej
wewnętrznej instalacji wodnej, które powinny znaleźć się w budynku poza typowym zestawem
wodomierzowym.
Rys. 1. Schemat wewnętrznej instalacji wodnej:
1. wodomierz; 2. zawór odcinający; 3.
zawór antyskażeniowy; 4. filtr wody; 5.
regulator ciśnienia;6. magnetyzer.
Pierwszym i najbardziej oczywistym elementem jest wodomierz (1).
Zarówno spółdzielnie, zarządcy jak i prywatni odbiorcy wody w coraz większym stopniu zaczynają
stosować wodomierze klasy C. W porównaniu z klasą B wodomierze te charakteryzują się większą
dokładnością pomiarów zużycia wody. Wodomierz powinien być zamontowany na konsoli wodomierzowej
pozwalającej na jego szybki i bezproblemowy montaż i demontaż, a sama konsola zaopatrzona w
podkładki wytłumiające drgania, przytwierdzona do stałego podłoża, np. muru. Pamiętać należy,
aby przestrzegać zachowania pozycji zamontowania wodomierza. Wodomierz zamontowany w niewłaściwej
pozycji, tzn. gdy przepływ wody w liczniku następuje w pionie zamiast w poziomie, traci on swoją
klasę dokładności pomiaru przepływu, przez co mogą powstać różnice miedzy odczytem a
rzeczywistym zużyciem wody. Przed i za konsolą wodomierza należy zamontować zawory odcinające (2).
Przed wodomierzem można zastosować zwykły zawór wodny. Najczęściej stosuje się zawory kulowe,
które w zupełności spełniają swoją rolę. Jednakże niektórzy producenci wodomierzy zastrzegają
sobie prawo do nie uwzględnienia reklamacji w przypadku awarii wodomierza, jeśli podczas jego
eksploatacji był on narażony na nagłe uderzenia strumienia wody. W tym przypadku bardziej
właściwym wydaje się zamontowanie zaworu starego typu, tzw. "grzybkowego". Za wodomierzem
należy zamontować zawór skośny zwrotno-zaporowy z kurkiem spustowym. Zawór ten przez wielu
nazywany jest i uważany jako zawór antyskażeniowy. W rzeczywistości jednak nie spełnia on
podstawowego kryterium zaworu antyskażeniowego, mianowicie gwarantowanego czasu zamknięcia
przepływu wstecznego.
W związku z niespełnieniem powyższego warunku przez
zawór skośny zwrotno-zaporowy, należy na instalacji zamontować typowy zawór antyskażeniowy (3).
Zastosowanie takiego zaworu wymusza na użytkowniku norma PN-EN1717 pt.: "Ochrona przed wtórnym
zanieczyszczeniem wody w instalacjach wodociągowych i ogólne wymagania dla urządzeń
zapobiegających zanieczyszczeniu przez przepływ zwrotny", która zastępuje ustanowioną w 1999
roku zmianę Az1 do PN-B-01706. Dobór odpowiedniego zaworu antyskażeniowego powinien odbyć się
na etapie projektowania instalacji. Wtedy to na podstawie analizy zagrożeń spowodowanych
wstecznym przepływem cieczy oraz możliwych sposobów przeciwdziałania temu przepływowi zostaje
wybrany zawór z odpowiedniej rodziny i typu. Norma PN-EN1717 przewiduje 8 rodzin zaworów
antyskażeniowych oraz dodatkowo w ramach tych rodzin określa ich typy, np.: EA - zawór zwrotny
antyskażeniowy z możliwością nadzoru.
Przedstawione do tej pory elementy były elementami, których montaż wymuszały przepisy prawne w
postaci ustawy, normy bądź wytycznych projektowych i wykonawczych określonych przez zakłady
wodociągów. Pozostają jednak jeszcze inne części zestawu, niewymagalne prawem, ale mające
ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa instalacji, urządzeń do niej podłączonych, czystości
wody i ekonomiczności w jej użyciu.
wróć do wyboru artukułów